bibliotekapilica.pl
Żonkile 2024
19
kwi
2024
Więcej
MARIA DĄBROWSKA
Urodziła się 6 października 1889r. w Russowie niedaleko Kalisza. Wychowała się w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Jej ojciec, Józef Szumski był uczestnikiem Powstania Styczniowego 1863r . Po jego upadku został administratorem ziemskim. W latach 1901-1905 Dąbrowska pobierała nauki w prywatnej szkole Heleny Semadeniowej, potem uczęszczała do gimnazjum dla dziewcząt. Następnie przeniosła się do Warszawy, gdzie przebywała do 1907r. Studiowała socjologię, filozofię i nauki przyrodnicze w Lozannie i w Brukseli.
W 1910 r. wróciła do Kalisza, gdzie otrzymała posadę nauczycielki geografii. Współpracowała z czasopismami: „Gazeta Kaliska” i „Zaranie”.
W 1913r. wyjechała do Londynu na stypendium ufundowane przez Towarzystwo Kooperantów. Zadebiutowała po powrocie na łamach „Echa Literacko-Artystycznego” – opowiadaniem „We Francji… ziemi cudzej”.
W czasie I wojny światowej zaangażowała się w działalność patriotyczną, rozwijanie ruchu ludowego. Współpracowała z czasopismami „Chłopska Sprawa” i „Polska Ludowa”. Była sympatyczką ruchu ludowego i spółdzielczego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pracowała w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych. Pomagała w rozwoju szkolnictwa na wsi. Okres okupacji hitlerowskiej spędziła w Warszawie. Zaangażowała się w działalność konspiracyjną. Brała udział w powstaniu warszawskim. W 1957 r. otrzymała tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego. Była wielka lokalna patriotką. O Kaliszu wypowiadała się z wielką miłością. W 1960 roku została honorową mieszkanką tego miasta. Arcydziełem Marii Dąbrowskiej jest tetralogia powieściowa Noce i dnie (1932-1934).
Zmarła 19 maja 1965r.
